ย่าพาหลานมานั่งพักผ่อนวังปลาโป่งศรี ก่อนจะแยกย้ายกันลูก-หลานไปหาปลาส่วนย่าจะลงงมหอยแล้วหายตัวไป จนพบเป็นศพจมน้ำ ท่ามกลางเสียงร้องไห้ระงมของชาวบ้านและญาติๆ รวมถึงคนทั้งหมู่บ้านติดตามการค้นหา
เมื่อเวลา 16.00 น. วันที่ 12 เม.ย.64 นายภาสกร หม้อกรอง กำนัน ต.บ้านถิ่น อ.เมืองแพร่ จ.แพร่ ได้รับแจ้งจาก นายเจริญพร ฐาปนา ผญบ.ม.4 บ้านโป่งศรี ว่ามีลูกบ้านหายตัวไปในวังปลาโป่งศรี คาดว่าจะจมน้ำในวังปลา จากนั้นจึงประสาน ร.ต.อ.สิรเดช ปาละใจ รอง สวป.ห้วยม้า ร้อยเวร 20 ห้วยม้า ด.ต.เรวัฒน์ สาจักร สายตรวจรถยนต์ ด.ต.ธราวิชญ์ ถิ่นจอม สายตรวจ ต.บ้านถิ่น ประสานอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยแพร่ นำชุดประดาน้ำ ร่วมกับญาติๆ และชาวบ้าน ช่วยกันงมหาร่างผู้สูญหาย
ต่อมา ร.ต.อ.สาโรจน์ สุทธินันท์ รองสารวัตรสอบสวน ทำหน้าที่พนักงานสอบสวนเวร สภ.ห้วยม้า ได้มาตรวจที่เกิดเหตุ ทราบชื่อผู้สูญหายคือ นางมาลี เหมืองหม้อ อายุ 55 ปี บ้านเลขที่ 89 ม.4 บ้านโป่งศรี ต.บ้านถิ่น อ.เมืองแพร่ จ.แพร่ พบมีรองเท้าสีดำ 1 คู่ วางอยู่ริมตลิ่งข้างทางลงไปแพให้อาหารปลา และพบรถ จยย.ยี่ห้อ ยามาฮ่า ฟีโน สีแดง-ดำ ทะเบียน 1 กก 990 แพร่ จอดอยู่หน้าห้องน้ำ ข้างศาลประชาคมบ้านโป่งศรี ต่อมาได้ตรวจเช็ค กล้องวงจรปิด พบว่า นางมาลีฯ ได้เดินทางที่เกิดเหตุเวลา 14.00 น. พร้อมด้วยหลานชาย 1 คน ที่เดินตามกันมา และได้ประกาศเสียงตามสายตามหาอีกแรง เผื่อว่าผู้ตายจะขึ้นจากน้ำไปเที่ยวบ้านคนอื่น
จากการสอบถาม ยุทธพงษ์ เหมืองหม้อ อายุ 32 ปี และนางสิดาพร เหมืองหม้อ อายุ 25 ลูกชายและลูกสะใภ้ ทราบว่า ก่อนเกิดเหตุได้พากันมานั่งพักผ่อนที่วังปลาโป่งศรี ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านเพียง 50 เมตร จากนั้น นางมาลีฯ ผู้เป็นแม่ ได้ลงไปเก็บหอยในวังปลา ส่วนตนเองไปหาปลาอยู่อีกสระกับลูกชาย เนื่องย่าจากเป็นคนขยันทำมาหากิน ประกอบกับใกล้ปีใหม่ โควิด-19 ระบาด จึงทำให้ออกไปเที่ยวไหนไม่ได้ จึงได้ลงหากิน แต่ต่อมาทั้งครอบครัว ก็ไม่ได้สนใจกัน จนเวลาผ่านไปกว่า 2 ชั่วโมง พบว่าแม่มาลีฯ ยังไม่ขึ้นมาจากน้ำ จึงตะโกนถามก็ไม่มีเสียงตอบ จึงแยกย้ายกันไปหาแม้กระทั่งที่บ้านก็ไม่เจอ คาดว่าอาจจะจมน้ำที่วังปลาก็เป็นได้ จึงได้แจ้งผู้ใหญ่บ้านทราบดังกล่าว
ทางด้าน ด.ช.เอ(อายุ 14 ปี) ที่เป็นหลาน เดินตามย่ามาจากบ้าน ก็ทราบว่า ตนเองกับย่าลงไปงมหอยในวังปลา แต่ต่อมาตนก็ไม่ได้สนใจ เพราะแยกกันไปจนกระทั่ง พบว่าย่าหายไป ส่วนน้องสาวด.ญ.ที่เล่นอยู่ บนฝั่งระบุว่า เห็นยายครั้งล่าสุดอยู่ข้างแพโป๊ะที่ให้อาหารปลา ต่อมาทางญาติๆ ได้จุดธูปเทียนและทำพิธีหมอนเสี่ยงทาย โดยใช้หมอนที่ผู้ตายหนุนนอนพร้อมดอกไม้ธูปเทียน มาลอยในน้ำวังปลา เพื่อตามหาขวัญผู้ตาย โดยมี หลานสาว ตะโกนบอกให้ย่า ขึ้นมาจากน้ำ เป็นที่เวทนาสงสารของผู้พบเห็น
